dziwny I
odznaczający się czymś osobliwym, niezrozumiałym
On za stołem siadał I dziwniejsze od baśni historyje gadał (I). Cóż dziwnego? - rzekł Hrabia. - Koszt wielki, a nuda Jeszcze większa (II) Takie były Hrabiego dziwne obyczaje (II) Pod namiotem obwisłych gałęzi majowych, Snuło się mnóstwo kształtów, których dziwne ruchy, Niby tańce, i dziwny ubior (III) Część tylnia, na kształt dziwnej świątyni stawiona, Przypomina z pozoru ów gmach Salomona (IV) A w miejscu, gdzie się zdarzył tak dziwny przypadek, Pobudowawszy karczmę nazwali „Niedźwiadekʺ (IV).
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Myślenie ↔ Rozumowanie